Dziecku potrzebny ruch, powietrze, światło – zgoda, ale i coś jeszcze. Spojrzenie w przestrzeń, poczucie wolności – otwarte okno. […]”
Janusz Korczak
Życie blisko natury ma ogromny, dobroczynny wpływ na nasze samopoczucie. To okazja do większej aktywności fizycznej, relaksu, wyciszenia i regulacji emocjonalnej. Obserwowanie przyrody uwrażliwia, wymaga cierpliwości i skupienia, co nierzadko jest wyzwaniem dla współczesnych dzieci.
Dzieci potrzebują kontaktu z naturą nie tylko ze względu na ich prawidłowy rozwój. Dostrzegając piękno przyrody, jej unikalność i wartość mogą stać się w naturalny sposób jej sprzymierzeńcami. Mamy szansę wychować nowe pokolenie, dla którego troska o to, co je otacza, będzie rzeczą normalną, wynikającą z szacunku do świata, a nie z poczucia winy czy odpowiedzialności za straty już wyrządzone.
Najlepszą okazją do budzenia zainteresowań przyrodniczych jest zapewnienie dzieciom bezpośredniego kontaktu z naturą. W życiu dziecka przyroda jest źródłem konkretnych wiadomości i tych radosnych przeżyć, które długo zapamięta. Zielone lasy, pola, barwne kwiaty, owady, ptaki, zwierzęta, płynące obłoki, gwiazdy, spadające płatki śniegu, a nawet kałuża po deszczu – wszystko to zwraca uwagę dziecka. Obcując z przyrodą dziecko przywiązuje się do niej w sposób naturalny. Przyroda dzięki swojemu pięknu i dynamice zjawisk zwykle przyciąga dzieci do siebie.
