Historia Ośrodka
HISTORIA OŚRODKA
Specjalny Ośrodek Szkolno- Wychowawczy w Sulejowie, powstał na bazie budynku szkoły podstawowej. W latach pięćdziesiątych w czasie powszechnej kolektywizacji wsi w Sulejowie zdecydowano o założeniu spółdzielni produkcyjnej. Zgromadzono materiały budowlane na budowę domów dla spółdzielców.W końcowym efekcie wybudowano szkołę. Była to najpierw szkoła siedmio klasowa, później ośmio klasowa, a następnie stopień organizacyjny został obniżony do klas 1- 3. W okresie tworzenia szkół zbiorczych Szkoła Podstawowa w Sulejowie został całkowicie zlikwidowana, a budynek pozostający po niej przeszedł generalny remont z przystosowaniem na pomieszczenia internatowe.Decyzją Kuratorium Oświaty i Wychowania w Tarnobrzegu w 1976 roku w budynku szkoły został utworzony Państwowy Młodzieżowy Zakład Wychowawczy, który został przeniesiony z miejscowości Marynopole, gmina Trzydnik .Pierwszymi pracownikami pedagogicznymi tej placówki byli:Władysław Kurasiński (dyrektor),Halina Wrona (kierownik internatu),Jan Wrona (wychowawca),Delfina Kurasińska (wychowawca),Ryszard Rolak (wychowawca),Czesław Majewski (nauczyciel),Halina Cieciura (nauczyciel).Placówka ta nie była akceptowana przez mieszkańców wsi z powodu wyrządzonych im przez wychowanków szkód.W 1978 roku na miejsce zlikwidowanego Państwowego Młodzieżowego Zakładu Wychowawczego zostaje powołany Państwowy Zakład Wychowawczy z internatem i szkołą specjalną dla dzieci upośledzonych w stopniu lekkim .Przyjęci też zostają nowi pracownicy pedagogiczni: Witold Jopek.Od 1981 roku w miejsce szkoły specjalnej decyzją Kuratorium Oświaty i Wychowania w Tarnobrzegu zostaje powołana Szkoła Życia.W tym czasie zostają przyjęci:Andrzej Śpiewak (kierownik internatu),Bogdan Rolak (wychowawca),Grażyna Majchrowska (wychowawca),Helena Iwan (wychowawca),Karolina Majewska (nauczyciel),Lucyna Maciak (nauczyciel),Teodozja Polak (nauczyciel),Tadeusz Rzepka (nauczyciel),Jan Markiewicz (nauczyciel).Po zmianie profilu placówki mieszkańcy wsi, widząc dzieci upośledzone, nie mogli zrozumieć, dlaczego właśnie tym dzieciom stworzona tak dobre warunki w ich szkole, a ich własne dzieci muszą dojeżdżać 7 kilometrów do szkoły w Tarłowie. Dlatego też Rada Pedagogiczna rozpoczęła pracę zmierzającą do przekonania mieszkańców o potrzebie istnienia Ośrodka. Wspólne organizowane imprezy wychowanków z uczniami szkoły w Tarłowie wytworzyły więzi emocjonalne między tymi dziećmi, pomogły im zrozumieć potrzebę istnienia Szkoły Życia dla innych.Akceptacja ta była konieczna, by placówka mogła realizować swoje podstawowe zadania nie obawiając się o swoje jutro.W czasie czteroletniej kadencji dyrektora Andrzeja Śpiewaka, do pracy zostały przyjęte Dorota Marczak i Maria Kielin. W 1985 roku do grona pedagogicznego dołączył mgr Lech Gorlicki.W 1988 roku obowiązki dyrektora przejęła mgr Krystyna Śpiewak. W zakładzie przebywało 32 dzieci realizując II stopień nauczania. Skład Rady Pedagogicznej przedstawiał się następująco:nauczyciele szkoły: H. Wrona, T. Polak, mgr L. Gorlicki,wychowawcy internatu: D. Chuchała, M. Kielin, D. Marczak, G. Rolak, S. Kielin, mgr W. Jagodziński, B. Rolak, R. Rolak, J. Wrona,psycholog: mgr H. Cieciura,pedagog: M. Stępnik,nauczyciel gimnastyki korekcyjnej: Cz. Majewski.Wiosną 1989 roku odbyła się wizytacja Ośrodka prowadzona przez przedstawicieli Kuratorium Oświaty i Wychowania w Tarnobrzegu. Dokonano oceny pracy dydaktyczne i wychowawczej wszystkich pracowników. Sprawdzano dokumentację pedagogiczną i finansową. Ogólna ocena pracy pracowników była bardzo dobra, co odzwierciedla powizytacyjny protokół.W 1990 roku Rada Pedagogiczna powiększyła się. Obowiązki pedagoga i wychowawcy podjęła M. Gałek- Dziekan, nauczyciela mgr J. Dziekan.Miejscowa ludność powoli zaczęła zmieniać swój stosunek do dzieci upośledzonych przebywających w Ośrodku. Wychowankowie w miarę swoich możliwości pomagają mieszkańcom wsi w niektórych pracach polowych.Ośrodek wzbogacił się o nowe meble w sypialniach i w klasach lekcyjnych. Urządzono salę terapii ruchowej. Atrakcją były różne formy pracy z dziećmi.Wiele zajęć prowadzonych jest w naturalnym środowisku. Powoli zaczynał się zmieniać stosunek rodziców do placówki. Obniża się wiek dziecka, wiele rodzin zaczyna współpracować z wychowawcami.W życiu kraju do głosu dochodzą rządy „Solidarnościowe”, następuje reorganizacja na wszystkich szczeblach administracji państwowej. Zostają wprowadzone konkursy na stanowiska kierownicze. Do pierwszej tury konkursu na stanowisko dyrektora placówki przystępują:mgr K. Śpiewak- specjalista nauczania początkowego,mgr B. Rolak- z wykształceniem pedagogika specjalna.Do tury drugiej przechodzi mgr B. Rolak i jako jedyny kandydat zostaje dyrektorem placówki. W zakładzie nadal przebywa 32 dzieci i realizowany jest II stopień nauczania.Do pracy zostaje przyjęta mgr E. Śpiewak. Pracowników pedagogicznych jest piętnastu. Na stanowisko kierownika internatu zostaje powołany mgr W. Jagodziński.Dyrektor B. Rolak za główny cel swojej działalności postawił rozwój placówki i jej rozbudowę. Wykorzystując możliwości działania w samorządzie lokalnym jako radny Gminy Tarłów wprowadza nową inwestycję, która jest oczyszczalnia ścieków dla Ośrodka i mieszkańców wsi Sulejów. Uzyskane środki finansowe pozwalają szybko zakończyć rozpoczętą budowę. Podjęto również budowę nowego budynku szkolnego - sali gimnastycznej połączonej z salą gospodarstwa domowego. Ośrodek wzbogacił się również o działkę warzywną w okolicach szkoły. Prężnie działa harcerstwo pod opieką S. Kelina i mgr J. Dziekana. W dalszym ciągu Ośrodek może się poszczycić wspaniałymi kontaktami koleżeńskimi z Ośrodkami w Grębowie, Nowem, Jałowęsach i Małachowie.Rok 1994/95 przynosi rozbudowę Ośrodka. Do pracy w charakterze pracowników pedagogicznych zostają przyjęci:mgr E. Piwowarska,mgr A. Iwan,mgr A. Buczkowska,mgr P. Jopek.Ośrodek funkcjonuje do dziś kształcąc dzieci i młodzież z niepełnosprawnościa intelektualną w stopniu umiarkowanym, znacznym i głebokim.